Sınıflar hakkında konuşurken, evrensel olarak kabul edilmiş bir terminolojinin olmayışından dolayı arasıra Smalltalk ve C++ terimlerini kullanacağım. (Aslında, nesne yönelimi açısından Python'a daha çok benzeyen Modula-3 dili terimlerini kullanırdım; fakat bu dilden haberdar olan okuyucuların azınlıkta olduğunu sanıyorum.)

Ayrıca nesne yönelim kavramını bilenleri bir terminoloji tuzağına karşı uyarmalıyım: "Nesne" sözcüğü, Python'da "bir sınıfın gerçeklenmesi" anlamına gelmez. Smalltalk'da olmayan ancak C++ ve Modula-3'dekine benzer şekilde Python'daki veri türlerinin hepsi birer sınıf değildir: tamsayılar ve listeler gibi yerleşik veri türleri ile dosyalar sınıf değildirler. Yine de tüm Python veri türleri için ortak bir kavramı paylaşmaları adına nesnelerdir demek yanlış olmaz.

Nesneler tek tek ve çoklu isimlerle (çoklu etki alanları içinde), aynı nesneye bağlı olabilir. Bu diğer dillerde kod isimlendirme (aliasing) olarak bilinir. Bu genellikle Python'da ilk bakışta anlaşılmaz ve değişmez temel türler (sayılar, dizgeler, demetler) ile çalışırken yoksayılabilir. Yine de kod isimlendirme, listeler sözlükler gibi değiştirilebilen nesneler ve program dışındaki öğeler (dosyalar, pencereler, vs) için kullanılan bazı türlerinde katılımıyla Python kodunun kavramsallaştırılmasında (kasıtlı!) bir etkiye sahiptir. Bazı yönleriyle kod isimlendirme göstergelere benzer bir davranış sergilediğinden genellikle, program yararına kullanılmıştır. Örneğin, sadece göstergesi aktarıldığından bir nesnenin aktarılması kolaydır; eğer bir işlev, bir argüman olarak aktarılan bir nesneyi değiştirirse, işlevi çağıran değişikliği görecektir - bu, Pascal'daki gibi iki farklı argüman aktarma gereksinimini ortadan kaldırır.