Takas alanının ayrılması

Bazı insanlar size, sahip olduğunuz RAM miktarının iki katı kadar bir takas alanı ayırmanızı söyleyebilirler. Bu tamamen geçersiz/sahte bir kuraldır. Bunun doğru bir şekilde nasıl yapılacağı aşağıda anlatılmaktadır.

Yaklaşık bellek ihtiyacınızı belirleyin. Bu genellikle bir seferde çalıştıracağınız programların ihtiyaç duyacağı toplam RAM miktarıdır. Yani bir seferde en fazla ne kadar belleğe ihtiyacınız olduğunu bulun. Bunu aynı anda çalıştırmak istediğiniz programları çalıştırarak öğrenebilirsiniz.
Şayet X oturumunu çalıştırmak istiyorsanız 8MB, gcc için, bazı zamanlar 10 MB civarı belleğe ihtiyaç duysa da, genellikle 4 MB. Çekidek 1MB alanı kendine ayırır. Kabuklar ve diğer birkaç araç yüzlerce KB yer ister - bunu da 1 Mb olarak kabul edebiliriz. Bunu tam olarak tahmin etmek gereksizdir, kabaca ne kadarlık bir belleğe ihtiyaç duyduğumuzu bulmak yeterli olacaktır. Fakat siz kötümserlerin yanında yer almak isteyebilirsiniz.
Aklınızdan çıkarmayın ki; sistemde birden fazla kullanıcı aynı anda yer alacaksa, hepsi ayrı ayrı bellek tüketeceklerdir. Bununla beraber, iki kişi aynı anda aynı programı kullanıyorsa; aynı veri ve kütüphaneleri kullanıyor olacaklarından bellek tüketimi iki kat olmayacaktır.
Bellek ihtiyaçlarını değerlendirmek için free ve ps komutları oldukça uygundur.
Birinci adımda anlatılan değerlendirmeler için bir parça yanılma payı ekleyin. Büyük ihtimalle kullanmak istediğiniz bazı programları bu hesaplama sırasında unutabilirsiniz, bazılarının gereksinimlerini yanlış hesaplayabilirsiniz veya ileride daha fazla alan ihtiyacı duyabilirsiniz. Birkaç MB disk alanını fazladan ayırmak her zaman iyi olur. Çok küçük bir takas alanı yapmaktansa, biraz büyük bir alan yaratmak her zaman daha iyidir. Ama bunu da fazla abartıp bütün diski takas alanı olarak ayırmayın. Unutmayın ki kullanılmayan alan boşa gitmiş sayılır. Daha sonradan da takas alanına ekleme yapılabileceğini göz önünde bulundurun. Tam sayılarla uğraşmak daha kolay olacağından ihtiyaç duyulan alan hesaplamasını yuvarlayabilir, bir MB büyük alabilirsiniz.
Yukarıdaki karşılaştırmalar ve hesaplamalar sonucu şu an ne kadarlık bir belleğe ihtiyaç duyabileceğinizi biliyor olmalısınız. Yerleştireceğiniz takas alanını hesaplamak için, toplam ihtiyaç duyulan alandan fiziksel belleği çıkarın. Kalan sonuç takas alanının boyutunu belirtir. Bazı Unix sürümlerinde bu alanı RAM'in bir yansıması gibi yerleştirmeniz gerekeceğinden, ikinci basamakta hesaplanan alan sizin ihtiyacınızı gösterecek ve çıkartma işlemine gerek kalmayacaktır.
Şayet hesaplarınız sonucu ortaya çıkan takas alanı, fiziksel belleğinizin bir kaç katıysa, yeni bir RAM eklemenin zamanı gelmiş demektir. Aksi taktirde performansta çok büyük bir düşüş yaşayabilirsiniz.

Hiç ihtiyacınız olmasa bile bir parça takas alanına sahip olmak iyi olur. Linux, takas alanını oldukça tasarruflu bir biçimde kullanır ve bu size mümkün mertebe boş bir fiziksel bellek sağlar. Takas ihtiyacı olmasa bile, Linux kullanılmayan bellek sayfalarını takas alanına gönderir. Bu sayede, disk pasif halde iken takas yapılarak takasa ihtiyaç duyulduğu anlarda bekleme yapılması önlenir.

Takas alanı çeşitli diskler arasında bölünebilir. Bazı zamanlarda, disklerin hızları ve erişim durumlarına göre, bu performans artışı sağlayabilir. Birkaç değişik alternatif alan tablosu ile uğraşmak isteyebilirsiniz ama bunun oldukça zor bir iş olduğunu ve aslında hiç birinin diğerine karşı büyük bir üstünlüğünün olmadığını unutmayın. Asla tam doğruyu bulamazsınız.^[124]

^[124] Ç.N.: Günümüzdeki sabit disklerin boyutları gözönüne alındığında takas alanı için MB hesabı yapmak yerine, izin verilen en büyük takas alanını ayırın (2GB). Diskte yere ihtiyacınız olana kadar zaten gerçek takas alanı ihtiyacınızı tespit etmiş olursunuz ve bu takas alanını küçülterek ihtiyaç duyacağınız disk alanını buradan kazanırsınız. RAM'ler için GB'ların, sabit diskler için onlarca gigabaytların konuşulduğu günümüzde ne kadar takas alanı lazım hesabı yapmak abesle iştigaldir. İşin doğrusu budur.