Bilgisayar sistemine enerji verilmesi ve işletim sisteminin yüklenmeye
başlaması olayına önyükleme (booting) denir.
İsim, kendini kendini bir bilgisayardan kendi çabası ile çeken bir
bilgisayar resminden gelmektedir, fakat eylemin kendisi biraz daha
gerçekçidir.
Kendi kendini çekme çabası esnasında ilk önce, işletim sisteminin
yüklenmesini ve başlatılmasını sağlayan küçük bir kod parçası
yüklenir. Bu kodlara önyükleyici denir.
Önyükleyici bir disket ya da sabit disk üzerinde sabit bir yerde
bulunur. Bu iki basamaklı işlemin sebebi, işletim sisteminin
büyük ve komplike olması, fakat bilgisayarın yükleyebildiği kodların
ilk parçasının küçük olması (birkaç yüz byte) ve donanımsal
yazılımların karmaşık hale gelmemesini sağlamaktır.
Bilgisayar mimarilerinde bu önyükleme işlemini farklılık gösterir.
PC'ler için; BIOS, sabit disk veya disketten önyükleme
sektörü diye adlandırılan ilk sektörü okur. Önyükleyici
bu sektör içindedir. Böylece işletim sistemi disk üzerinde her
nerede ise önyükleyiciden bu bilgi okunup o bölümden yüklenir.
Linux çekirdeği yüklendikten sonra donanım ve aygıt sürücüleri yüklenir
ve sonra init çalıştırılır. Kullanıcıların
bağlanması ve diğer işlerin yapılması için gereken süreçler
init tarafından yüklenir. Bunun ayrıntıları
aşağıda anlatılmıştır.
Bir Linux sistemini kapatmak için, ilk önce çalışan süreçlere;
işlerini sonlandırıp, kendilerini durdurmaları söylenir. Daha
sonra dosya sistemleri ve takas alanı ayrılır ve en sonunda
sistemin kapatıldığını söyleyen bir mesaj belirir. Şayet bu
süreç düzgün bir şekilde takip edilmezse korkunç şeyler olabilir
ve genellikle olur; en önemlisi dosya sisteminin tampon belleği
içinde bulunan bütün bilgi kaybolmuş ve sistem istikrarsız bir
hale dönmüş olabilir. Ve bu nedenle kullanılmaz bir hale de gelebilir.