Yedeklemek çok büyük alanlara ve çok paraya mal olabilir. Yer ihtiyacını
azaltmak için yedekler sıkıştırılabilir. Bunu yapmanın çeşitli yolları
vardır. Bazı programlar sıkıştırmayı desteklemek için yapılmışlardır.
Örneğin; --gzip (-z) seçeneği, GNU
tar'ı yedekleme ortamına yazmadan önce sıkıştırılmak
üzere gzip sıkıştırma programına yönlendirir.
Maalesef sıkıştırma işlemleri problem yaratabilir. Sıkıştırmanın nasıl
çalıştığına bağlı olarak, şayet bir bitlik alanda sorun varsa bütün
sıkıştırılmış bilgi heba olabilir. Bazı yedekleme programları
içlerinde hata düzeltmesi yerleşik olarak gelirler, fakat hiçbir
sistem bu kadar çok sayıdaki hatayı kontrol edemez. Bunun anlamı bir
yedekleme GNU tar'ın yaptığı gibi bütün çıktı
tek bir birim olacak şekilde sıkıştırılırsa ve tek bir hata bile
geri kalan bütün bilgiyi çöpe gönderebilir. Yedekler güvenilir
olmalıdır ve bu sıkıştırma metotları hiç de iyi bir fikir değildir.
Alternatif bir yol ise, her bir dosyayı ayrı ayrı sıkıştırmaktadır.
Bu yolla bir dosya zarar gördüğü halde, diğerleri herhangi bir
zarara uğramamış durumda bulunurlar. Kayıp dosya her halükarda
bozulmuş olacaktır, ama bu durum sıkıştırmayı hiç kullanmamaktan
daha kötü değildir. afio programı
(cpio'nun bir çeşidi) bunu yapabilir.
Sıkıştırma biraz zaman alan bir iştir. Bu da yedekleme programının
banda yeterince hızlı bir şekilde yazamaması sonucunu ortaya çıkarır
ve bu durumda teyp sürücüsü durur. Bu hem bant hem de sürücüsü için
hiç iyi değildir. Bundan kaçmak için çıktının tamponlanması sistemi
kullanılabilir, fakat bu da yeterince iyi çalışmayabilir. Bu sadece
yavaş bilgisayarlar için bir problem teşkil edebilir.