Arayüzler
Önceki Belirtim Sonraki
Arayüzler
Her işletim sistemi farklı imkanlar sunduğu için kullanıcı/IP arayüzünün işlevsel açıklaması kurgusaldır. Neticede, okuyucuyu farklı gerçeklenimlerin farklı kullanıcı arayüzleri olacağı konusunda uyarmamız gerekir. Yine de, tüm IP gerçeklenimlerinin en azından belli bir hizmet kümesini garanti edebilmek için aynı protokol hiyerarşisini destekleyebilmeleri gerekir. Bu bölüm tüm IP gerçeklenimleri için gerekli olan işlevsel arayüzlerin belirtimidir.
Genel Ağ protokolü bir tarafı yerel ağa, diğer tarafı ise ya bir yüksek seviyeli protokole ya da bir uygulama programına bakan bir arayüzdür. Aşağıda yer alan, daha yüksek seviyeli protokol veya uygulama programını (hatta bir ağgeçidi programını) Genel Ağ modülünü kullanması sebebiyle "kullanıcı" olarak isimlendireceğiz. Genel Ağ protokolü bir verikatarı protokolü olduğundan küçük de olsa bir bellek veya verikatarı aktarımları arasında sürdürülen bir kat vardır ve kullanıcı tarafından Genel Ağ protokolü modülüne yapılan her çağrıda IP'nin istenen hizmeti uygulayabilmesi için gereken tüm bilgi sağlanır.
Bir Üst Düzey Arayüz Örneği
Aşağıda, kullanıcıdan Genel Ağ protokolü modülüne iletilmesi gerekenleri sağlayan iki çağrı örneği yer almaktadır ("=>" işareti "döndürülür" anlamında kullanılmıştır):
  GÖNDER (kyn, hdf, prot, HT, TTL, TmpGST, uzn, Id, DF, sçn => sonuç)

    burada:

      kyn = kaynak adresi
      hdf = hedef adresi
      prot = protokol
      HT = hizmet türü
      TTL = yaşam süresi
      TmpGST = tampon göstericisi
      uzn = tampon uzunluğu
      Id  = Betimleyici
      DY = Dilimlenmeyecek bayrağı
      sçn = seçenek verisi
      sonuç = yanıt
        TAMAM = verikatarı sorunsuz gönderildi
        Hata = argüman veya yerel ağ hatası
Üstünlük, HT içindedir ve güvenlik/bölüm bir seçenek olarak aktarılır.
  AL (TmpGST, prot, => result, kyn, hdf, HT, uzn, sçn)

    where:

      TmpGST = tampon göstericisi
      prot = protocol
      sonuç = yanıt
        TAMAM = verikatarı sorunsuz alındı
        Hata = argümanlarda hata
      uzn = tampon uzunluğu
      kyn = kaynak adresi
      hdf = hedef adresi
      HT = hizmet türü
      sçn = seçenek verisi
Kullanıcı bir verikatarını gönderirken, tüm argümanlarını sağlayarak GÖNDER çağrısı yapar. Bu çağrıyı alan Genel Ağ protokolü modülü, argümanlara bakarak iletiyi hazırlayıp gönderir. Eğer argümanlarda sorun yoksa ve verikatarı yerel ağ tarafından kabul edilmişse, çağrı başarılı olarak döner. Eğer argümanlarda sorun varsa veya verikatarı yerel ağ tarafından kabul edilmemişse, çağrı başarısız olarak döner. Başarısızlık durumunda, sorunun sebebi olarak makul bir raporlama yapılmalıdır, fakat böyle raporların ayrıntıları gerçeklenime göre farklıdır.
Yerel ağdan Genel Ağ modülüne bir verikatarı geldiğinde, ya adresli kullanıcıdan kaynaklanan bekleyen bir AL çağrısı vardır ya da yoktur. Birinci durumda, bilgi verikatarından kullanıcıya aktarılarak bekleyen çağrı yerine getirilir. İkinci durumda, adresli kullanıcı bekleyen bir verikatarı varlığı konusunda uyarılır. Eğer adresli kullanıcı yoksa, gönderene bir ICMP hata iletisi döndürülür ve veri yokedilir.
Kullanıcı bilgilendirmesi, gerçeklenim ortamının işletim sistemine uygun olarak bir sözde kesme veya benzeri bir mekanizma üzerinden yapılabilir.
Bir kullanıcının AL çağrısı bir bekleyen verikatarı tarafından hemen yerine getirilebileceği gibi çağrı bir verikatarı gelene kadar askıya da alınabilir.
Kaynak adresi, gönderen konağın çeşitli adreslere sahip olması (çok sayıda fiziksel bağlantı veya mantıksal adres varlığı) halinde GÖNDER çağrısında belirtilir. Genel Ağ modülü kaynak adresinin bu konağın geçerli adreslerinden biri olup olmadığına bakmalıdır.
Bir gerçeklenim, ayrıca, bir verikatarı sınıfının kullanımına ilgi gösterilmesini veya tersine ayrıcalıklı kullanımını gerektirebilir ya da mümkün kılabilir (örn, bunların hepsi protokol alanında belli bir değer olabilir).
Bu bölüm işlevsel olarak bir KULLANICI/IP arayüzünü niteler. Kullanılan gösterim çoğunlukla yüksek seviyeli dillerdeki yordam veya işlev çağrılarına benzemekle birlikte, bu kullanım tuzak türü hizmet çağrılarının (SVCler, UUOlar, EMTler gibi) veya başka süreçlerarası iletişim şekillerinin hariç tutulduğu anlamına gelmez.
Önceki Üst Ana Başlık Sonraki
İnceleme Başlangıç A. Örnekler ve Senaryolar
Bir Linux Kitaplığı Sayfası