Bir sistemin tamamen dağıtık olması taraftarıyım. Bunun anlamı her bir makinenin işletim sisteminin bir kopyasını içermesidir. İS'yi her bir makineye tek tek kurmak sıkıcıdır. Bu süreci iyileştirmek için ilk önce bir makineye tam olarak istediğim şekilde kurulumu yaparım. Sonra bütün sistemin tar ve gzip'lenmiş bir dosyasını oluştururum ve bunu kümede her bir makine üzerine kopyalayabilmemi sağlayacak "boot" edilebilir şekilde CD-ROM'a yazarım.
Tar dosyasını oluşturmak için kullandığım komutlar aşağıdaki gibidir:
tar -czvlps --same-owner --atime-preserve -f /maxa/slash.tgz /
Argüman olarak makine numarasını alan ve CD-ROM'daki
slash.tgz dosyasını "untar" edip adını ve IP adresini uygun yerlerde değiştiren
go denilen bir betik kullanıyorum.
go betiğinin bir sürümüne ve onun için gereken giriş dosyalarına şu adresten erişebilirsiniz:
http://www.ram.org/computing/linux/cluster/. Bu betiğin sizin küme tasarımınızı temel alarak ona göre düzenlenmesi gerekir.
Bunun çalışması için Martin Purschke'nin Özel Kurtarma Diskini, (
http://www.phenix.bnl.gov/~purschke/RescueCD/)
go betiği ve diğer ilişkili dosyalarla birlikte kopyalanmış sistemi ifade eden .tgz dosyasını da içeren "boot" edilebilen bir CD imajı oluşturmak için kullanırım. Bu, CD-ROM'a yazılır.
Böylece, tek yapmanız gerekenin CD-ROM'u yerleştirmek olduğu bir sisteminiz vardır. Makineyi açarsınız, bir fincan kahve (veya bir kutu kola) alıp tam bir kopyayı görmek için arkanıza yaslanırsınız. Bu işlemi ne kadar makineniz varsa o kadar kez tekrar edin. Bu yöntem benim için çok iyi çalıştı ve eğer işi gerçekten yapan (CD-ROM'ları yerleştiren ve çıkaran) biri daha varsa bu sizin için idealdir. Benim sistemimde, makinenin numarasından yola çıkarak IP adresini belirliyorum; ama bu DHCP kullanarak tamamen otomatik olabilir.