Yedeklemek çok büyük alanlara ve çok paraya mal olabilir. Yer ihtiyacını azaltmak için yedekler sıkıştırılabilir. Bunu yapmanın çeşitli yolları vardır. Bazı programlar sıkıştırmayı desteklemek için yapılmışlardır. Örneğin; --gzip (-z) seçeneği, GNU tar'ı yedekleme ortamına yazmadan önce sıkıştırılmak üzere gzip sıkıştırma programına yönlendirir.

Maalesef sıkıştırma işlemleri problem yaratabilir. Sıkıştırmanın nasıl çalıştığına bağlı olarak, şayet bir bitlik alanda sorun varsa bütün sıkıştırılmış bilgi heba olabilir. Bazı yedekleme programları içlerinde hata düzeltmesi yerleşik olarak gelirler, fakat hiçbir sistem bu kadar çok sayıdaki hatayı kontrol edemez. Bunun anlamı bir yedekleme GNU tar'ın yaptığı gibi bütün çıktı tek bir birim olacak şekilde sıkıştırılırsa ve tek bir hata bile geri kalan bütün bilgiyi çöpe gönderebilir. Yedekler güvenilir olmalıdır ve bu sıkıştırma metotları hiç de iyi bir fikir değildir.

Alternatif bir yol ise, her bir dosyayı ayrı ayrı sıkıştırmaktadır. Bu yolla bir dosya zarar gördüğü halde, diğerleri herhangi bir zarara uğramamış durumda bulunurlar. Kayıp dosya her halükarda bozulmuş olacaktır, ama bu durum sıkıştırmayı hiç kullanmamaktan daha kötü değildir. afio programı (cpio'nun bir çeşidi) bunu yapabilir.

Sıkıştırma biraz zaman alan bir iştir. Bu da yedekleme programının banda yeterince hızlı bir şekilde yazamaması sonucunu ortaya çıkarır ve bu durumda teyp sürücüsü durur. Bu hem bant hem de sürücüsü için hiç iyi değildir. Bundan kaçmak için çıktının tamponlanması sistemi kullanılabilir, fakat bu da yeterince iyi çalışmayabilir. Bu sadece yavaş bilgisayarlar için bir problem teşkil edebilir.